د هجر جل وهلی يم

تا په مونګ ننګ کړی خوپه تاننګ ونکړوچا

تازه کړل ګزارونه

تندی مي لګولی په سجده ده الهي

روح مي ستا په نوم ودان دی

زما ژوندون زما ملګری ځ

ژبه مى ستا ده زه چى ستاپه ژبه تا ستايم

نصیب یم غورځولی ستاله دره لري لري

نفرت کي مینه

هروخت اوري له پرهاره

هغه چې تا په تن راکړي

وبښه ما خدای که پيژندلی يې